Në marrdhëniet tona me të tjerët duhet të jemi të çiltër dhe të sinqertë sa në fjalë aq edhe në vepra.

Me të afërmin duhet të sillemi me shumë takt sa që të mos e prekim as edhe me një vështrim. Sa herë që fyejmë ose përbuzim një njeri ndjejmë një gur të rëndë që të na peshojë në zemër. Atëherë kur një i afërmi ynë është i pikëlluar ose i dëshpëruar duhet që ta ngushëllojmë me fjalë dashurie. “Në qoftë se yt vëlla ka mëkatuar hidh përsipër rroben tënde dhe mbuloje” – na këshillon Shën Isaak Siriani. Të gjithë

kemi nevojë për mëshirën e Perendisë. Në marrdhëniet tona me të tjerët duhet të jemi të çiltër dhe të sinqertë sa në fjalë aq edhe në vepra. Përndryshe jeta jonë nuk është e dobishme. Duhet ti duam të tjerët jo më pak sesa veten tonë siç na porositi Zoti: “Duaje të afërmin tënd por si vetveten”. Por dashuria për të afërmin nuk duhet të kalojë kufijtë dhe të na shkëpusë nga ruajtja e porosisë së parë dhe kryesore, d.m.th. të dashurisë për Perëndinë.