Çfarë vuajtje mund të jetë për njerëzit që s'kan arritur sukses kur shohin suksesin e tjetrit? Si ta ngushëllojnë veten? Çfarë të bëjnë? Si të besojnë? Pse nuk munden të besojnë? Ku të kapen? Nga të nisin? Të gjithë duan të arrijnë të kenë një Jetë më të mirë...por çfarë i ndalon? Nganjëherë gjejnë justifikime që të arsyetojnë formën me të cilën tjetri arriti.. ndoshta e bëri dhe një diçka pa etikë, pa moral, dhe tani arriti dhe nuk do të zgjedhë atë rrugë, kështu e zbut dhimbjen kur shikon se dikush ka veshje të shtrenjta, ka shtëpi të bukur, shëtit në plazhet e botës... dhe thotë me vehte si mund ta bej unë?, si mund te arrij por unë nuk mundem, ky eshtë fati im dhe e merr perditshmëria dhe pajtohet me Fatin dhe nuk bën asgjë ose arrin një moment kur vendos të bëj diçka ndryshe, sa nis s'ka rezultat dhe përsëri dorëzohet, epo kjo është jeta shumica nuk jetojnë ëndrrën e tyre, ky është realiteti do të vazhdoj kështu. Vetëm 2% e atyre që njohim kanë arritur dhe ata se kanë të lehtë, po qëndroj tek 98% aty jam rehat, i padukshëm dhe i pavlerë. Kjo nuk është mënyra më e mirë e të menduarit për veten, po shumica ketë nuk e dinë dhe nuk duan të dinë. Dhe nuk duan të besojnë dhe nuk duan asgjë të ndryshojnë. Po çfarë të bësh ti? Ti që sje rrehat me ketë gjendje? Gjithçka duhet të ndryshosh, fillo me mendimet, pastaj këto shënoi në veprime dhe kur të dështosh të nisësh nga e para, dhe të jesh i lumtur që tani mund të shohësh e të lexosh e të lexosh çfarë bëjnë performuesit e suksesit e ti të bësh çfarë ata kanë bërë kur kan qenë si ti. Ajo që të ndalon është vetëm Veprimi. Mimoza Power
Search