Shumë njerëz kanë "demonet" me të cilët merren.Këta demonë janë njerëzit e tjerë të cilët jetojnë në mënyra që juve nuk ju pëlqen.Ju mendoni se "nëse ata do të vepronin ndryshe ,atëherë unë do të isha i lumtur".
Mendo rreth këtij tregimi ,Andrew Carnegie shkonte në një dhomë ,e mbyllte deren,i ndalte dritat,dhe e bënte atë që ai e quajti: "te menduarit e veshtirë".
Në mënyre efektive ai po meditonte,po hapte mendjen e tij duke e qetësuar dhe duke lejuar subkoshiencen (mendjën e nënvetëdijshme) ti japë përgjigjje dhe drejtim .
Të tjerët do ta quanin këtë,soditje,vetëdijësim ose edhe lutje.
Ai tregon se si një herë ka hyre në dhomë dhe ka qenë i shqetësuar me "zërat e brendshëm",mendime të paqëndrueshme "demonet " si i quajti ai e shqetësonin paqen e tij.
Së pari ai vendosi të "fliste me ta" ti mësojë ,të ju predikojë dhe të ju tregojë se si duhet të veprojnë ,por asgjë nuk ndryshoi.
Pastaj ai vendosi ti injorojë ata.E provoi këtë me orë por ata rezistuan.Përfundimishtë ai u dorëzua.Ai u ndje totalishtë i mposhtur nga këta "demonë".
Ai në menyrë solemne ju tha atyre:"Me sa kam kuptuar ju jeni ata që jeni,dhe do të rezistoni çfarëdo që unë të bëj.
Por s'do te dalë nga kjo dhomë,kështu që e pranoj se të dy palët do ta ndajmë këtë dhomë".Me këtë "pranueshmëri Carnegie ndaloi së rezistuari ,ndaloi së luftuari,ai ndalojë se provuari ti ndryshojë "demonët".Me këtë vendim ai tha se ata filluan të ndalonin së mërzituri dhe së brengosuri paqen e tij,dhe perfundimishtë ata e lanë dhomen.Duke e lënë vetëm Carnegien.
Çfarëdo që rezistoni në jetë,ajo vazhdon(bën përpjekje për të qëndruar). Kaloni në gjendjën e te "lejuarit" shko me rrjedhën,ndaleni notin në rrjedhën e kundërt .Jeta është për te qeshur,për te dashur,dhe për te jetuar!.
Kështu qe vazhdo të buzëqeshësh,dhe mos i ndaloni gjërat e vogla(dhe mbajeni ne mend,të GJITHA janë gjëra te vogla).
Shumë dashuri,KEVIN TRUDEAU.
