Ndonjehere, dicka e ndjen se vdiq ne brendine tende...leje te shkoj, le te shkojne shpresat e kota, te pritja e gjerave te ndryshojne nga jashte. Le te shkojne pritshmerite qe ke ndaj njerezve te tjere, ktheji pritshmerite nga vetja, besoi procesit te ritjes tende ne thellesite e pafundme te shpirtit tend. Ti do te arrish atje ku je nisur dhe bile qellimi qe ti e ke pikturuar ne mendje do te jete 1000here me i bukur se sa imagjinata yte. Sepse nese ne kemi nje deshire Zoti na e realizon mbi pritshmerite tona. Vetem duro edhe pak. Vetem dashuro edhe pak me shume burimin tend te pasterise, te qartesimit te kristalizimit, te manifestimit. Dashuro pafundesisht veten, cdo gje brenda teje dhe cdo gje jashte teje do te shkelqej ashtu si drita qe ti je. ❤
